Ekkiland

Mekeð er langt síðan maðör heför seteð veð neteð í drekklanga stönd og nennt að hrepa neður fáeinar línör á þennan vefsnepel senn.

Já, ætli það sé ekki kominn tími á blogg. Ég er með öfundsýki dauðans yfir þorrablóti brottfluttra austfirðinga sem mig langar að fara á með menntaskólaklíkunni. Geri fastlega ráð fyrir að þetta kvöld verði eins og tímaferðalag fyrir þau. Mikið um mannstu þegar og þú varst nú svo og hann/hún var nú svo og alls kyns góðgæti. Og örugglega gítar og fínerí líka. Góða skemmtun *öfund*öfund*

Annars er eiginlega ekkert að frétta þannig. Lífið gengur sinn vanagang og allt gengur vel - bumban stækkar, krílfríður hamast við að æfa bringusund í bumbunni sinni og við fáum að sjá barnið einu sinni enn áður en það fæðist. Við fáum nefnilega að fara aftur í sónar í lok febrúar. Ég er við hestaheilsu og eftir áfallið sem ég fékk þegar ég steig á vigtina eftir jólin er búið að strika alla óhollustu út af matseðlinum og nammi og viðbættur sykur kemur ekki inn fyrir mínar varir.

Ég er orðin sjúkratryggð hér í Frakklandi. Það tók tíma og tvöhundruðmilljón eyðublöð en er sumsé komið endanlega í lag núna. Við erum búin að kaupa bað/skiptiborð og kommóðu og þá vantar bara rúm. Eða kannski kaupum við bara vöggu. Æ, kemur í ljós.

Hér er alltaf skítakuldi, bilíf it or not, og ég er nú bara farin að hlakka smá til vorsins og hlýjunnar. Það hefði nú samt alveg mátt snjóa smá fyrst hitastigið var að hafa fyrir því að fara niður fyrir frostmark.

Eníhú - Skrifa meira ef það gerist einhverntíman eitthvað sem er þess virði að skrifa um. Hafið það eins og ykkur sýnist.

Ble ble ble

Svandís birti @ 16:18