Oh, ég er svo mikil rola. Ég var að tæma gasblöðru og þorði ekki að anda að mér gasinu og prófa svo að tala. Hvað er hægt að vera mikil gunga. Annars er ég búin að komast að því að gasblöðrur eru frábær leikföng, sérstaklega fyrir ungabörn. Ég batt blöðru við handlegginn á Þór þar sem hann leikur sér í ömmustólnum sínum og hann er algjörlega dolfallinn. Í hvert skipti sem hann hreyfir sig hreyfist blaðran og ljósið endurvarpast af blöðrunni og skapar endalausa litadýrð fyrir hann að horfa á.
ble ble ble,
nóvember 28, 2006
Mini Montpellier
Fyrri færslur
- Ja hérna hér. Það er svo mikið orðið að gera í sós...
- Mér finnst þessi fyndinn :):):)Jesus and Satan we...
- Það ríkir algjör þögn í húsinu. Það eina sem heyri...
- Jamm og já. Mánuður síðan síðast. Hvað er nú að fr...
- Heiðan mín litla orðin voða dugleg að borða sjálf ...
- Ég brunaði til London í dag til að hitta Kollu Árn...
- Fyrri myndin - tekin tveimur tímum eftir fæðingu. ...
- Fallegu, góðu börnin mín.
- Ég er ekki frá því að þau séu svolítið lík, systki...
- Þór Sebastían Wilkins - fæddur 18.08.06 - 3940 grö...
Gerast áskrifandi að
Færslur [Atom]
3 Ummæli:
Nei, ég skil þig vel. Held ég hafi aldrei þorað þessu heldur. Eitthvað með að anda að sér exótískum lofttegundum sem mér finnst að geti ekki verið hollt.
Snjallt með blöðruna :-) Það þarf stundum ekki mikið til, ég sá eina sem var búin að binda álpappírskúlu á handfangið á bílstólnum. Og hrísgrjón í plastflösku er náttúrulega klassískt.
Einu sinni heyrði ég Hebu syngja fyrsta erindið í Piparkökusöngnum með einum helíumandardrætti.
Og nú er bara að reyna...
Skrifa ummæli
Gerast áskrifandi að Birta ummæli [Atom]
<< Heim