Ekkiland

:(

Þetta virðist ekki ætla að hafast.

Þetta er að reynast mér afar erfitt en þó svo ég tapi einni orrustu þá neita ég að tapa stríðinu.

Ég er blá en ekki buguð.

Hér gæti ég skrifað langa ræðu um tilfinningar mínar í eigin garð en ég efast um að það hafi nokkuð gott í för með sér. Best að bæla svoleiðis og einbeita sér að næsta skrefi.

Það hefur margt gott og fallegt og jákvætt komið út úr þessu öllu saman, ég á bestu mömmu í heimi (ég vissi það nú reyndar alveg fyrir og hún bestnar bara og bestnar), ég er ástfangnari en nokkru sinni fyrr og börnin mín bræða mig oft á dag.

Og nú skulum við bara tala um eitthvað annað :)

Svandís birti @ 12:09