Ef ég reyni að setja líðan mína í myndmál þá er helst eins og ég hafi í mörg ár (og þá er ég að tala um 10-15 ár) verið föst einhversstaðar úti á miðju hafi og það eina sem hélt í mér lífinu var að troða marvaða á fullu (er það annars skrifað svona). Oft var ég alveg komin að því að drukkna en á köflum náði ég líka að halda mér nokkuð vel á floti.
Nú er bara eins og einhver hafi allt í einu komið og gripið í hendina á mér og flogið með mig upp á þurrt land. Nú þarf ég bara að ákveða í hvaða átt ég ætla að halda og reyna að forðast það að henda mér í hafið aftur.
Í lokin, smá myndir af fallegu börnunum mínum.
Flottir pakkar maður (tekið á afmælisdaginn hans Þórs)
Sjáðu mamma, ég gat líka litað á bumbuna :)
Saman að leika með nýju bílabrautina.
Ble ble ble,
3 Ummæli:
Fyndið að þú skulir líka vera með svona sjó-líkingu. Ég er einmitt með eina svoleiðis um það sem er búið að vera að gerast í mínu lífi undanfarin ár, en hún hefur bara ekki ratað á Alnetið ennþá.
En gott að þú ert komin á þurrt, og börnin þín eru sæt.
Þið eruð svo yndisleg og ég sakna ykkar svo mikið. Gott að þú ert búin að ná landi og gangi þér vel í framhaldinu.
(En verður nottla enn skemmtilegra þegar þú nærð Íslandi. ;-)
Skrifa ummæli
Gerast áskrifandi að Birta ummæli [Atom]
<< Heim